Bij vervanging auto had tussenpersoon uit kenteken moeten afleiden dat de nieuwe auto een hogere waarde had dan de polis dekte.
Tussenpersoon heeft in opdracht van verzekerde een wijziging van de auto op de polis doorgevoerd. Op het polisblad is vermeld dat de auto casco beperkt verzekerd is tegen een bedrag van € 5.000,-. De auto wordt gestolen. De waarde van de vermiste auto is vastgesteld op een bedrag van € 9.500,-. Verzekeraar keert € 5.000 uit en brengt op dat bedrag het eigen risico in mindering.
Verzekerde spreekt zijn tussenpersoon aan voor het resterende bedrag en verwijt hem aansprakelijk te zijn voor de onderverzekering.
Hij krijgt gelijk van het gerechtshof Arnhem omdat niet gebleken is dat tussenpersoon de verzekerde heeft gevraagd naar de waarde van de nieuw te verzekeren auto dan wel het te verzekeren bedrag, hetgeen wel op zijn weg had gelegen. “Immers, alleen al uit de kentekens kon het vermoeden worden afgeleid, hetgeen temeer geldt voor een professionele assurantietussenpersoon, dat de nieuw te verzekeren auto nieuwer/jonger was dan op dat moment op de polis verzekerde VW en dat deze dan ook vermoedelijk een hogere waarde zou hebben. De tussenpersoon heeft zich bij het aangaan van de verzekering aldus niet van de juistheid van de verzekerde waarde overtuigd. Hij mocht er niet zonder meer van uitgaan dat, nu verzekerde eerder een auto verzekerd had tegen een waarde van € 5.000,-, dit ook zou gelden voor de nieuw te verzekeren auto.”
De tussenpersoon had uitdrukkelijk moeten vragen naar de waarde van de nieuw te verzekeren auto dan wel verzekerde moeten attenderen op de verzekerde waarde in relatie tot de waarde van de nieuwe auto. “Nu hij het één noch het ander heeft gedaan, heeft de tussenpersoon niet de zorg betracht die onder de gegeven omstandigheden van een redelijk bekwaam en redelijk handelend assurantietussenpersoon mag worden verwacht.”
De tussenpersoon brengt daar tegenin dat verzekerde in een telefoontje gezegd heeft dat de auto verzekerd moest worden voor een bedrag van € 5.000. Maar ook dat argument wordt door het hof niet aanvaard: “ Immers, ook als dit zou komen vast te staan ontslaat dat de assurantietussenpersoon niet van zijn hiervoor omschreven verplichtingen. Hij is derhalve toerekenbaar tekortgeschoten in de nakoming van de op haar rustende verbintenis.”
