De Stichting van de Arbeid heeft vastgesteld dat de toetsnorm van het Verbond van Verzekeraars op een zorgvuldige en transparante wijze tot stand is gekomen. Dit kan, veelal in samenhang met tegenvallende beleggingsresultaten, immers ertoe leiden dat sprake is van een teleurstellende pensioenopbouw. Het gaat hierbij overigens veelal om pensioenregelingen tot stand gekomen zonder betrokkenheid van vakorganisaties en werkgeversorganisaties.
De Stichting van de Arbeid verwacht dat verzekeraars op basis van deze regeling zullen komen tot een adequate compensatie van te hoge kosteninhoudingen in het verleden. De Stichting vertrouwt er verder op dat verzekeraars met een zekere coulance omgaan met de regeling en in specifieke gevallen eerder kiezen voor de geest van de norm dan de precieze rekenkundige principes. De Stichting ziet de uitkomst als een belangrijke eerste stap in het proces van het vergroten van de transparantie en een beter kostenbewustzijn. De Ombudsman beoordeelt deze norm thans als redelijk en juist. Tevens heeft de Stichting van de Arbeid begrepen dat de Ombudsman in individuele gevallen, waarin het gebruik van de toetsnorm leidt tot zeer ongunstige uitkomsten, in een bezwaarprocedure een van de kostennorm afwijkende beslissing kan nemen (hardheidsclausule). Dit laat overigens onverlet de mogelijkheid een geschil aan de rechter voor te leggen.
De Stichting van de Arbeid acht de totstandkoming van een toetsnorm voor het verleden voor deelnemers aan dit soort regelingen van belang omdat daardoor een mogelijkheid tot compensatie ontstaat in die gevallen waarin door de verzekeraar onevenredig hoge kosten zijn ingehouden.