In haar PensioenHerfstStatement wijst de NOPD op twee aspecten die zij een serieus pijnpunt noemt.
“Allereerst is afgesproken”, aldus de Nederlandse Orde van PensioenDeskundigen, “dat de pensioenpremie voor werkgevers niet verder mag stijgen. Dit betekent dat als het economisch tegenzit (slechte rendementen en lage rente) en er te weinig pensioenkapitaal aanwezig is bij de uitvoerder, de werkgever niet zou hoeven bij te betalen en de pensioenuitvoerder over zal gaan tot het verlagen van de pensioenuitkeringen. Zachte rechten noemt men dit, waarbij het risico met name bij de werknemers ligt.
Een nog groter pijnpunt is wellicht het feit dat men de bestaande ‘harde’ rechten wil ‘invaren’ in de nieuwe regelingen die niet meer zo ‘hard’ zijn. Op deze wijze kan er voor worden gezorgd dat via indexaties de opgebouwde aanspraken te zijner tijd hoger uitvallen dan als men de rechten nu gewoonweg zou bevriezen, is de stelling. Pensioenfondsen kunnen hierin tal van keuzes maken in onder andere het te lopen risico. Het financieel toetsingskader zal zo worden aangepast dat pensioenfondsen kunnen anticiperen op toekomstig rendement en tegenvallers in 10 jaar kunnen ‘wegpoetsen’. De verschuiving van het risico gaat dus niet alleen van werkgever naar werknemer maar ook nog eens naar de volgende generatie."