Een aanbieder mag een geldbedrag aan de klant betalen voor het afnemen van een product behalve als daar een adviseur/bemiddelaar tussen zit.
Zo valt op te maken uit het antwoord van de AFM op de ‘vraag van de maand’ in haar nieuwsbrief.
Het gaat om producten waarvoor het provisieverbod geldt. De AFM motiveert haar zienswijze als volgt:
“Onder het provisieverbod mag de aanbieder de adviseur niet – rechtstreeks of middellijk – betalen voor advies en/of bemiddeling. Als een aanbieder de klant betaalt voor het afsluiten van een product en de klant betaalt daarmee de adviseur, dan betaalt de aanbieder indirect de adviseur. Dit is niet toegestaan, omdat deze betaling in strijd is met het doel en de strekking van het provisieverbod.
De betaling van een geldbedrag aan de klant voor het afsluiten van een product betekent een direct financieel voordeel voor de klant. Het wordt voor de adviseur daardoor gemakkelijker om zijn dienstverlening te verkopen aan de klant, als de klant met het geldbedrag zijn advieskosten kan/zal betalen. De adviseur zal sneller het product van de aanbieder die het geldbedrag verstrekt adviseren. Dit kan sturing in het adviesproces opleveren. Deze betalingswijze komt dicht bij de oude praktijk van provisiebetaling, waarin de aanbieder de adviseur betaalde voor het afsluiten van een product.”
Directe klant
Voor het standpunt van de AFM valt veel te zeggen, maar daar is ook het nodige tegenin te brengen.
Hoe zou het antwoord immers luiden als de vraag gesteld was of een aanbieder zijn directe klant mag trakteren op een beloning in de vorm van een geldbedrag?
Misschien in deze geest:
De betaling van een geldbedrag aan de klant voor het afsluiten van een product betekent een direct financieel voordeel voor de klant. Het wordt voor de aanbieder daardoor gemakkelijker om zijn dienstverlening rechtstreeks te verkopen aan de klant. De aanbieder zal eerder de brutoprijs wat opschroeven om bemiddelaars/adviseurs buiten boord te houden en vervolgens deze opslag terugbetalen aan de rechtstreekse klant. Deze betalingswijze komt dicht bij de praktijk van het ongelijke speelveld en bevat een prikkel die de keuze van de klant om al dan niet onafhankelijk advies in te winnen beïnvloedt. De sturing van de klant rechtstreeks richting aanbieder is niet toegestaan, omdat deze betaling in strijd is met het doel en de strekking van het provisieverbod.
