Meer van zulke verhalen treft u aan op deze pagina : Memories
Verzekeraars.
In 1989 had ik het verzekeringsbedrijf Lugt Sobbe & Co. B.V. overgenomen van mijn vader,
die het bedrijf sinds 1949 had geleid. Ik was de vijfde generatie in lijn van opvolging.
Dit verhaal gaat over één van de leidinggevenden.
Hij was een paar jaren ouder dan ik en hij werkte al enkele jaren bij de firma toen ik daar in 1969 kwam werken.
De man (ik noem hem GV=Grote Verleider) had in zijn jonge jaren een Engels meisje ontmoet. Zij bezocht Nederland vanwege een schoolreisje.
Toen zij weer thuis was, bleek zij zwanger te zijn.
Onze GV is toen met haar getrouwd. Zo ging dat in de jaren 70. GV moest dus geld verdienen en zocht een baan. Omdat het moeilijk was huisvesting te vinden, waren zij genoodzaakt om bij zijn moeder te gaan inwonen. Toen hij kwam solliciteren, wist hij niet of wij in sinaasappels handelden of in straatstenen. GV trad in dienst als premie-boeker voor beurspolissen.
Huisvesting
Binnen onze familie was een appartementengebouw in bezit. Toen daar een etage vrij kwam, wilde onze GV daar met zijn vrouw en kind maar al te graag gaan wonen. Ach, zo komt splinter door de winter.
Zij kregen nog een kind en je zou dan denken dat zij een gelukkig stel waren geworden.
Dit ondanks het feit dat zij voor hun huwelijk natuurlijk nooit de tijd hadden gehad om elkaar te leren kennen.
You too & Me Too
Rond 1974 verkreeg GV de status van chef en kreeg de leiding over een team van ongeveer 10 medewerkers. Hij liet zijn oog vallen op een jonge dame van amper 20 lentes. Zij noemde zichzelf “Ikje”. Na verloop van tijd was er sprake van een structurele verhouding tussen “Ikje” en “GV”.
Dit leidde tot spanningen, omdat “Ikje” verwachtte dat hij haar zou verkiezen boven zijn vrouw. Maar hij kon of wilde haar die zekerheid niet geven, zodat zij zich misbruikt voelde.
Mijn vader heeft dat toen opgelost : “Ikje” zou elders een baan gaan zoeken en de leidinggevende kreeg een forse reprimande.
Achteraf bezien:
Had mijn vader hem maar meteen ontslagen, maar dat zou een kostbare zaak zijn geworden. “Ikje” zou natuurlijk nooit durven te getuigen voor de Rechtbank.
L’Histoire se repête
Het werd 1985 en een tweede dame kwam zich beklagen over avances die GV had gemaakt. Zij was er niet van gediend en had GV dat ook laten weten.
Wederom is de GV daarop aangesproken. Of GV intussen nog meer affaires heeft gehad, is mij niet bekend, maar achteraf bezien is dat aannemelijk.
SUZANNE ? (LINK)
Het werd 1992 en de GV laat zijn oog vallen op een secretaresse. “Suzanne” zou je wel kunnen omschrijven als wulps en zij was vrij openhartig waar het ging om haar belevenissen met mannen waarmee zij een relatie onderhield. Zo toonde zij collega’s tijdens de lunch op kantoor regelmatig haar zojuist aangeschafte lingerie, zo heb ik later vernomen.
Onze Grote Verleider werd vervolgens zelf verleid en hij kreeg dus wederom een verhouding binnen de muren van mijn bedrijf. Met als gevolg dat “Suzanne” zich meer en meer ging gedragen als de vrouw van een leidinggevende. En dat pikte het andere personeel dus niet.
Nadat mij dus bekend was geworden dat deze twee een verhouding hadden, heb ik met beiden gesprekken gehad. Deze keer bleek er sprake te zijn van een echte liefde en omdat ik wist dat GV die nooit eerder had ervaren, heb ik de GV de gelegenheid te geven om met zijn echtgenote te overleggen.
Die heeft hem vervolgens resoluut buiten de deur gezet en scheiding aangevraagd.
Zij was het zat om gehuwd te zijn met een Grote Verleider.
Scheiden is lijden
Scheiden kost altijd geld en het betalen van alimentatie kostte onze GV een flink stuk van zijn salaris. En het leven met een wulpse dame is ook niet zonder financiële consequenties.
Maar dat werd dus gecompenseerd met heel veel declarabele overwerkuren voor beiden.
Met als gevolg dat beiden vrijwel iedere werkdag zonder mijn instemming in een restaurant aten.
Aangezien de GV een belangrijke sleutelfiguur was in het bedrijf, had niemand de moed om hen te verraden. De uren-declaraties en restaurantrekeningen werden gewoon voldaan.
Waterschade
In 1994 bleek ik een operabele hersentumor te hebben en deze moest met spoed worden verwijderd. Ik heb mijn personeel natuurlijk op de hoogte gesteld van de aankomende operatie en de GV zegde mij toe dat hij goed op de zaak zou passen. Hij werkte inmiddels meer dan 26 jaren bij het bedrijf, dus dat telt ook mee.
Daags voor de geplande operatie kwam mij bij toeval ter ore dat de GV een maand geleden een schade had gemeld ivm wateroverlast in het appartement waar hij met “Suzanne” samenwoonde.
Ik vroeg de GV om details en deze waren schimmig. Lekkage van een radiator of zoiets.
Hij had de schade inmiddels zelf kunnen herstellen met muurverf en het tapijt was vervangen door derden.
Hij had de schade inmiddels zelf goedgekeurd en het bedrag laten uitkeren voor rekening van verzekeraar (Avero) waarvan wij een volmacht hadden. Dat is niet zoals het zou horen.
Voor de zekerheid heb ik bij de VVE laten informeren of er inderdaad lekkage had plaatsgevonden.
Dat bleek niet het geval. Toevallig had juist op de schadedatum groot onderhoud plaatsgevonden en de monteur was niets gemeld over lekkages.
Begin dat jaar had GV ook al een schade gemeld : tijdens de vakantie was zijn dure foto-camera gestolen of verdwenen.
Ook dit verhaal bleek mij nooit gemeld te zijn.
Accountant
Onze accountant bemerkte vervolgens dat een aanzienlijk schadebedrag (meer dan Fls 250.000) ten laste van Lloyd’s Underwriters was geboekt. Echter : hij kon niet traceren aan wie dit bedrag was uitgekeerd.
Uit nader onderzoek bleek mij dat dit bedrag was afgeboekt ten gunste van het bedrijfsresultaat van Lugt Sobbe. De berekeningen van Openstaande schadelasten viel direct onder het beheer van GV en daarmee was dus gerommeld.
Met als gevolg dat de winst van mijn onderneming groter zou zijn dan gebruikelijk.
In dat geval had GV recht op een hogere bonus. Ik zal hem voortaan maar GB (Grote Bedrieger) noemen.
Hij had de winst van Lugt Sobbe dus opgekrikt met een fictieve schadeboeking ten laste van Lloyd’s.
U zult begrijpen dat de maat vol was voor mij. Ik heb hem dus op staande voet ontslagen nog voordat ik mij naar het ziekenhuis zou begeven.
Kantoorsleutels en Autosleutels meteen laten inleveren en ogenblikkelijk het pand doen verlaten.
Ik heb de anesthesist verzocht om extra op mij te letten, omdat ik totaal overstuur was na de ontdekking van dit grote bedrog.
De operatie duurde 8 uren, maar met een goed resultaat.
Helaas verloor ik daarbij het gehoor rechts en werd mijn evenwichtsorgaan rechts eveneens onbruikbaar. Na enkele weken revalidatie trof ik op kantoor een dagvaarding aan van de GB en zijn Suzanne. Beiden eisten daarin om weer in dienst te komen en wel in functie. Het ontslag weten zij aan het feit dat ik een zware operatie moest ondergaan.
Allereerst heb ik de boekhouding weer op orde gebracht.
Het heeft mij vele uren gekost om de door de GB aangebrachte malversaties in mijn administratie terug te draaien. Zouden onze volmachtgevers ontdekken dat er bij mij op kantoor gefraudeerd was door een leidinggevende, dan zou onze zo zorgvuldig opgebouwde reputatie in één klap teniet zijn gedaan.
Rechtbank Amsterdam
Ik was nog niet in staat om de zitting bij te wonen. Mijn secretaris wel.
De Rechter vroeg GB te vertellen waarom hij had gefraudeerd. Met een salaris van die omvang en een pensioen op basis van laatste loon, een ziektekostenverzekering voor het gezin en een auto van de zaak en een winstbonus, heb je toch geen reden tot klagen ?
GB gaf te kennen dat hij vond dat hij recht had op meer, zeker nu het zo goed ging met de onderneming. Dat hij zich maximaal had misdragen en mijn vertrouwen had geschaad, was nog niet tot hem doorgedrongen.
De verklaring van GB was voor de Rechter niet aanvaardbaar en dus volstond zij met een schadevergoeding voor beiden ten belope van de Kantonrechtsformule. Mijn stupide advocaat had dat voor mijn operatie reeds voorgesteld en dus kon ik daar niet meer onderuit komen. GB moest echter wel het saldo van de gefingeerde schadebedragen terugbetalen aan Avero en de vele declaraties voor diners aan Lugt Sobbe.
En wat heb ik hier dus van geleerd ?
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Mijn vader had de GB al in 1974 moeten ontslaan. Iemand die het niet kan laten om aan jouw personeel te zitten, zal ook niet schromen om je financieel te gronde te richten.
Ontslag in 1974 was een stuk goedkoper geweest en een stuk rustiger voor de sfeer in je bedrijf.
Wat er van het stel is geworden, is mij een RAADsel, ik heb eigenlijk nooit meer iets over hen aangetroffen op internet.
Hans van Ommen
v/h dga Lugt Sobbe & Co. B.V. Assurantiemakelaars
en Eurolloyd Assuradeuren B.V.
Meer van zulke verhalen treft u aan op deze pagina : Memories
