Wat gebeurt er “When disaster strikes”? Realiseren ondernemers dat dingen mis kunnen gaan en welke gevolgen dat kan hebben?
Het gaat dan niet alleen om grote rampen, maar ook om ‘kleinere’ gebeurtenissen met verstrekkende gevolgen. De productieketen komt tot stilstand door een defect of de stroomvoorziening valt uit door een brand bij de buren. En wat te denken van menselijke fouten, nog altijd een belangrijke oorzaak van menig crisis?
Bij kleine en middelgrote bedrijven zijn het vaak de controllers of hoofden van de administratieve afdeling die geacht worden het bedrijf tegen de gevolgen van dergelijke calamiteiten en kleinere incidenten financieel te beschermen. Grote bedrijven kunnen daarvoor een beroep doen op hun risk- en insurance managers.
Maar om welke functionaris het ook gaat: zijn rol wordt steeds belangrijker omdat de risico’s toenemen in onze dynamische samenleving, zoals ik in vorige columns al aangaf.
Hoe ingewikkeld het is om alle risico’s voor een bedrijf in beeld te brengen bleek onlangs tijdens twee congressen. Eerst van de beroepsgroep van Nederlandse riskmanagers, de Narim en afgelopen maand van de Europese federatie van de nationale verenigingen van risk- en insurance managers, de Ferma.
In beide congressen kon ik duidelijk een rode draad ontdekken. Stonden in voorbije jaren vooral de risicotrends centraal, ditmaal ging de aandacht vooral uit naar de functionaris die ervoor verantwoordelijk is dat een bedrijf ook na een schadegebeurtenis overeind blijft. Die ervoor zorgt dat de onderneming zo goed mogelijk op een ramp of crisis is voorbereid. En die ervoor zorgt dat als zich iets voordoet meteen de juiste maatregelen worden genomen om de schade tot een minimum te beperken.
Met andere woorden: krijgt de controller, de administrateur die met ‘verzekeringszaken’ is belast, de riskmanager voldoende ruimte om binnen de onderneming een adequaat risico- en crisismanagement te coördineren? Tijdens de congressen blijkt dat dit zelfs bij niet alle grote, internationaal opererende bedrijven het geval is. In sommige gevallen zijn de lijnen zo lang, dat de riskmanager de onderwerpen die voor een onderneming letterlijk van levensbelang kunnen zijn, nauwelijks op de agenda van de CEO weet te krijgen. En als dat wel lukt, dient zich het probleem aan van de implementatie. Het is niet alleen noodzakelijk dat de top overtuigd is van te nemen maatregelen, maar even belangrijk is dat een plan van aanpak in geval van crisis op de werkvloeren op de goede manier in praktijk wordt gebracht.
Als de riskmanagers bij de grootste bedrijven die gepokt en gemazeld zijn in hun vak en deze functie er niet ‘bij doen’ bij hun hoofdberoep al met deze problemen te maken hebben, hoe zit dat dan bij kleinere bedrijven?
Heeft daar de ‘part time risicobeheerder’ voldoende tijd om volledig in kaart te brengen aan welke risico’s het bedrijf zich blootstelt? Krijgt hij de gelegenheid om nieuwe ontwikkelingen en de mogelijke consequenties daarvan te volgen? En: vindt hij een luisterend oor bij zowel directie als afdelingshoofden om die risico’s te bespreken en een beleid te ontwikkelen om deze te beperken en waar nodig in de vorm van verzekeringen af te dekken?
Voor lang niet allemaal zal gelden dat zij dat in hun eentje, zonder hulp van deskundigen van buitenaf, aankunnen. In mijn visie is het van belang dat verzekeraars en verzekeringsadviseurs hun verantwoordelijkheid oppakken en risicobeheerders ondersteunen om risicomanagement vraagstukken bij de bestuurders van de onderneming goed op de agenda te krijgen. Op die manier kan bedrijfsbeleid gevormd worden waarin alle risico’s adequaat zijn overwogen. De bedrijfsadviseur kan hierbij bijvoorbeeld gebruik maken van de verschillende ‘white papers’, onderzoeken en andere informatiebronnen die door verzekeraars ter beschikking worden gesteld. ACE heeft bijvoorbeeld recentelijk haar onderzoeksresultaten over de veranderende multinationale risico’s gepubliceerd, als onderdeel van het grotere Europese ‘Risk Briefing’ onderzoek. Dit document kunt u hier downloaden.
ACE stelt daarnaast ook makelaars en (provinciale) intermediairs in staat om middelgrote bedrijven de best mogelijke oplossingen te bieden. Daarop kom ik graag in een volgende column uitgebreid terug.
Ron Verhulsdonck
Country President Benelux bij ACE