“Slagers keuren eigen vlees”. Onder deze titel publiceerde Dagblad De Telegraaf op 28 december 2015 een interessant artikel van Anton Rietveld over de wijze waarop Het Verbond van Verzekeraars zich van haar taken kwijt. van Anton Rietveld over de wijze waarop Het Verbond van Verzekeraars zich van haar taken kwijt.
Ik moest meteen terugdenken aan een watersportschade waarbij ik als correspondent namens Stichting SBB (Schade Begeleidings Buro) een client had bijgestaan. Het verhaal over de aanvaring van wedstrijdjacht Bolocan kunt u nog nalezen in het artikel dat op 9 mei 2012 verscheen in Assurantie magazine.
Twee jaren later publiceerde AM dat de Tuchtraad in 2012 tot een uitspraak was gekomen in de zaak tussen verzekeraar UVM (gevolmachtigde agent Unigarant) en de eigenaren van het wedstrijdzeiljacht van Team Bolocan.
Het oordeel van de Tuchtraad
De uitspraak van de Tuchtraad loog er niet om: “UVM / Unigarant heeft de goede naam van het verzekeringsbedrijf geschaad.” De verzekeraar had zich in folders en op internet laten voorstaan op kwalificaties waaraan haar bootverzekering niet voldeed.
Waterdichte dekking
Termen als “waterdichte dekking” of “dekking op basis van alle van buiten komende onheilen” bleken in de praktijk niet waar te worden gemaakt. UVM had Consumenten vergoeding van schade geweigerd omdat zij in feite de schade alleen dekt als er sprake is van: “een bijzondere, buitengewone, afwijkende omstandigheid van een zodanige aard dat (een onderdeel van) het vaartuig hier niet tegen bestand is”.
Een door UVM/Unigarant zelf bedachte terminologie waar geen enkele verzekeringsprofessional iets van begrijpt. Dat is dus heel wat anders dan een dekking op basis van het alom bekende “alle van buitenkomende onheilen”, waarmee indertijd gelijktijdig namens deze verzekeraar werd gekoketteerd.
Er viel een Koe uit de lucht
Unigarant maakte zich dus schuldig aan onjuiste voorlichting aan consumenten. Dat bleek UVM met succes te kunnen toepassen, zo bleek tijdens een zaak bij het Hof te Leeuwarden (zie bijlage).
Over de gewraakte uitspraak van het Hof hebben de hoogleraren Prof. Wansink en Prof. Van Tiggele-van de Velde hierover in september 2012 een verhelderende publicatie geschreven onder de naam “Er viel een Koe uit de lucht”. Daarin wordt meer dan helder uiteengezet wat wordt verstaan onder de dekking van “alle van buitenkomende onheilen”. Deze formulering is ontstaan in de tijd dat schepen en bemanning net zo spoorloos verdwenen als de MH370.
Bij toepassing van deze dekking is alle schade gedekt tenzij deze
– het gevolg is van opzet door de eigenaar (standaard uitgesloten);
– of in geval van eigen gebrek, reden waarom “eigen gebrek” doorgaans aanvullend als gedekt risico wordt gemeld. Dat was ook het geval bij Unigarant.
Omdat UVM/Unigarant zich commercieel anders profileerde dan de dekking van de polis, had UVM/Unigarant de verzekerde jachteigenaar dus ten onrechte vergoeding van schade onthouden.
Gerechtshof te Leeuwarden
Maar het Hof te Leeuwarden was onvoldoende op de hoogte van de toegezegde dekking en stelde UVM / Unigarant ten onrechte in het gelijk.
Reden voor de hoogleraren om het misverstand via de publicatie voor eens en voor altijd uit de weg te ruimen.
Terug naar Team Bolocan
Ook in dat geval beriep UVM/Unigarant zich op de voorwaarden waarin de dekking was beperkt tot “een bijzondere, buitengewone, afwijkende omstandigheid van een zodanige aard dat (een onderdeel van) het vaartuig hier niet tegen bestand is”.
Aangezien het bemanningslid binnen het kader van de door Unigarant gefabriceerde verzekeringsvoorwaarden gerekend wordt altijd tevens de verzekerde te zijn, verweet Unigarant deze ervaren zeiler tevens “al dan niet bewuste merkelijke schuld”. Dit ondanks het feit dat hij geen eigenaar was van het schip en zelfs geen belanghebbende.
Schikking
Ten overstaan van de Rechtbank te Assen ging Unigarant in oktober 2012 akkoord met een schikking. De eigenaren van het zeiljacht hebben dat voorstel van 50 % aanvaard aangezien zij inmiddels op zwart zaad zaten.
Een principe kwestie voor SBB
Op advies van Stichting SBB hebben de eigenaren besloten om toch een klacht voor te leggen bij de Tuchtraad. Niet de vergoeding van de schade stond daarbij voorop, maar SBB hechtte er aan dat de Tuchtraad zich zou uitspreken over de gang van zaken. En de Tuchtraad stelde klagers in het gelijk!
De klacht was dus gegrond
Aan het slot van het artikel in AM is nader ingegaan op de gevolgen voor de verzekeraar, indien een klacht gegrond is bevonden: De Tuchtraad bestaat sinds 1 januari 2008. Als een klacht gegrond is, wordt de uitspraak voorgelegd aan het bestuur van Het Verbond. Het bestuur beslist vervolgens welke sanctie hieraan wordt verbonden.
IEDEREEN ALSNOG BETALEN!
Je zou dan verwachten dat het bestuur van Het Verbond vervolgens besluit dat alle ten onrechte afgewezen schades alsnog betaald moeten worden, inclusief een vergoeding voor wettelijke rente en gemaakte extra kosten.
Ja, Nee: Geen mening
Maar dat is dus niet het geval. De Tuchtraad van Kifid heeft in haar uitspraak gesteld dat UVM/Unigarant zelf maatregelen heeft genomen. Welke maatregelen dat zijn en of deze ook recht doen aan alle partijen die ten onrechte schadevergoeding is onthouden, blijft ongewis.
… Zachte heelmeesters maken stinkende wonden …
Het Verbondsbestuur hult zich tot op de dag van vandaag in stilzwijgen. En dat is een gemiste kans om het vertrouwen van de consumenten terug te winnen. Misschien een goed voornemen voor 2016?
Slagers keuren eigen vlees
Wie het stuk nog eens wil lezen, hoeft slechts deze link te volgen:
Telegraaf.
Bijlagen:
