De rechtbank Amsterdam geeft een verzekerde die ervan wordt verdacht een aanrijding in scène te hebben gezet, kans om tegenbewijs te leveren. Dat hij zijn mededelingsplicht bij het aangaan van de verzekering niet heeft geschonden – ondanks een eerdere veroordeling en verdenking – staat vast.
Er kloppen een aantal zaken niet aan de aanrijding op 7 maart 2018, blijkt uit het onderzoek dat Ongevallenanalyse Nederland uitvoerde op verzoek van Nationale Nederlanden (toen nog Delta Lloyd).
Zo wijst de schade aan de voorzijde van de Volvo van de verzekerde op een lagere botssnelheid dan de door hem opgegeven 50 km/uur. Vervolgens zou de Volvo op het moment van de aanrijding, achteruit geschoven. Dit, terwijl het onderzoek van OAN concludeert dat de Volvo 1,5 à 2 meter vóóruit moet zijn geschoven indien de Volvo daadwerkelijk 50 km/uur zou hebben gereden.
Ook zijn de verklaringen van verzekerde en de bestuurder van de andere auto tegenstrijdig. Zo is het onduidelijk of de bestuurder van de andere auto op het moment van de aanrijding in de auto zat, of ernaast stond en wanneer hij is uitgestapt.
Fraude
Verzekeraar weigert dan ook op 24 augustus 2018 de gemelde schade uit te keren wegens fraude. Ook heeft verzekeraar de polis met onmiddellijke ingang beëindigd en de gegevens van verzekerde geregistreerd in het Extern Verwijzingsregister, bij het Centrum voor Bestrijding Verzekeringsfraude en in het incidentenregister van de afdeling Integriteitszaken van de verzekeraar.
Daarbij komt dat dat verzekerde bij het aangaan van de verzekering in 2017 zijn mededelingsplicht niet is nagekomen, aldus verzekeraar.
De verzekerde is daarop naar de rechter gestapt. Hij eist uitkering van de schade en verwijdering van zijn gegevens uit genoemde registers. De rechtbank wees op 28 augustus een tussenvonnis.
Mededelingsplicht
Allereerst gaat de rechtbank in op de mededelingsplicht. Op grond van artikel 7:928 lid 5 BW is de verzekeringnemer bij het afsluiten van de polis verplicht feiten omtrent zijn strafrechtelijk verleden (veroordelingen én verdenkingen) mede te delen, voor zover zij zijn voorgevallen binnen acht jaar voorafgaand aan het sluiten van de verzekering en voor zover de verzekeraar omtrent dat verleden uitdrukkelijk een vraag heeft gesteld in ‘niet voor misverstand vatbare termen’.
Verzekerde blijkt in 2008 te zijn veroordeeld tot een taakstraf van 180 uur wegens overtreding van de Opiumwet. Deze straf is ten uitvoer gebracht in 2010, maar de veroordeling zelf is langer dan acht jaar geleden en dus terecht niet gemeld door verzekerde, oordeelt de rechtbank.
Economisch delict
Dan is er nog een verdenking geweest van overtreding van een exploitatievergunning van de Drank- en Horecawet in 2015, waarvoor verzekerde is vrijgesproken. Dit had verzekerde moeten melden, vindt verzekeraar, omdat overtreding van de Drank- en Horecawet een economisch delict betreft.
Vraag is of verzekerde wist dan wel behoorde te weten dat (een verdenking van) een overtreding omtrent van de Drank- en Horecawet een economisch delict is. De rechtbank oordeelt van niet. “Er ligt een verantwoordelijkheid bij Delta Lloyd om ervoor te zorgen dat de in te vullen vragenlijst duidelijk is en geen ruimte voor twijfel kan bestaan over hetgeen met de vragenlijst wordt beoogd. In de vragenlijst stond niet nader gespecificeerd wat kan worden verstaan onder de Wet economische delicten, hetgeen wel voor de hand had gelegen.”
Conclusie is dat verzekerde zijn mededelingsplicht niet heeft geschonden.
Getuige
Dan de aanrijding zelf. De rechtbank acht ‘voorshands bewezen’ dat er sprake is van een opzetaanrijding, zoals verzekeraar stelt. De rechtbank geeft verzekerde echter gelegenheid om tegenbewijs te leveren, in het bijzonder door het horen van de bijrijder van de andere auto.
Mocht verzekerde niet slagen in het leveren van tegenbewijs, dan staat de opzetaanrijding vast en staat tevens vast dat verzekerde Verzekeraar heeft misleid door een authentieke aanrijding voor te stellen. De uitspraak wordt dit najaar verwacht.
