Een aantal beroepsgroepen hebben moeite om een schade- of aansprakelijkheidsverzekering te krijgen, aldus het Financieele Dagblad. Is er een oplossing?
Het gaat om onder meer veehouders en veevervoerders, dakdekkers, recyclebedrijven en bandenopslagbedrijven. Eerder werden de (vrije) taxichauffeurs al genoemd. Een psychologische kijk op de sectoren, leert dat dit doorgaans ondernemers zijn met een sterk individualistische inslag (wat niet hetzelfde is als egoïstisch overigens). Er zijn meestal wel voorschriften van afnemers of overheden, maar voor de rest bepalen deze ondernemers zélf op wat voor manier ze hun bedrijf runnen.
Solvency II
Verzekeraars trekken zich uit deze sectoren terug omdat ze structureel verliesgevend of te risicovol zijn. Makelaars en intermediairs wijzen naar Solvency II als boosdoener. Dat is niet onlogisch. Verzekeraars moeten meer kapitaalbuffers aanhouden en om dat enigszins te laten renderen, moeten er aanpassingen gedaan worden in de portefeuille. Anderzijds is het verzekeraars moeilijk kwalijk te nemen, wanneer ze afscheid nemen van een slecht renderende of verliesgevende portefeuille. Het terugtrekken heeft wel een zeer ongewenste consequentie: de overblijvende verzekeraars kunnen de premies en het eigen risico fors verhogen. In het FD wordt een voorbeeld genoemd van een recyclingsbedrijf waar de premie verdrievoudigde en het eigen risico exponentieel toenam.
Houding
Een interessante vraag is waarom de betreffende portefeuilles slecht renderen en waarom de schades hoog zijn. Het is misschien een wat gewaagde veronderstelling maar er zou zomaar een verband kunnen zijn met het individuele karakter van de beroepsgroepen. Uiteraard zijn er veel mensen van goede wil, maar er zijn ook ondernemers die de randen opzoeken of een houding hebben van ‘het kan zo ook wel’ of ‘op deze manier doen we dat nu eenmaal’. In een aantal gevallen zou dat betekenen dat deze ondernemers minder aandacht besteden aan veiligheid en zorgvuldigheid. Preventiemaatregelen vanuit de verzekeraar sorteren zo onvoldoende effect. Het Verbond van Verzekeraars wees bijvoorbeeld al op de vele branden bij afval- en recyclingsbedrijven. Ook de vele stalbranden (met vee daarin) kunnen genoemd worden. Verder speelt mee dat een individuele verzekeraar meestal binnen een ‘moeilijke’ beroepsgroep onvoldoende schaal heeft en dat de schadelast niet in verhouding staat tot de premie-inkomsten.
Collectief
Een oplossing is om op brancheniveau een collectieve verzekering af te sluiten, waarbij verzekeraars met elkaar samen kunnen werken in een syndicaat. Dit zal dan gepaard gaan met strenge voorschriften op het vlak van veiligheid. Om free rider-gedrag te voorkomen, moeten er strenge controles gedaan worden bij de afzonderlijke bedrijven. Het is voor de ondernemers dan kiezen tussen twee kwaden: meedoen in een collectief keurslijf of onverzekerd ondernemen. Het zal tot veel gekreun en gesteun leiden, maar de eerste optie zal voor de meesten net wat minder kwaad zijn dan de tweede.
