Zie onze publicaties d.d. 29 augustus 2016 “2e Richtlijn EU”
en 5 februari 2018 : De vragen die men over het hoofd zag.
Woensdag 31 januari 2018 vond in de 2e kamer het debat plaats m.b.t.
de implementatie van de 2e Richtlijn Verzekeringsdistributie.
PSV-Feyenoord : Publieke tribune leeg
De enige die tijdens het debat iets zinnigs heeft gezegd, dat is de voorzitter van de Commissie Mevrouw Toorenburg (CDA):
“Jammer dat we geen mensen op de publieke tribune hebben vanavond, want dan hadden heel veel mensen dit nu wel geweten, want mevrouw Leijten heeft het uitgelegd.”
Klaarblijkelijk heeft noch Het Verbond van Verzekeraars, noch de NVGA, Adfiz, VNAB of AFM aanleiding gezien om zich tijdens het debat op de hoogte te stellen van de politieke meningsvorming.
De redactie van Findinet bemachtigde een kopie van het verslag over dit debat en daaruit blijkt zonneklaar dat de Minister van Financiën, noch de woordvoerders :
Van der Linde (VVD)
Leijten (SP)
Nijboer (PvdA)
Ronnes (CDA)
Snels (Groen Links)
Paternotte (D66)
iets hebben begrepen van de 2e Richtlijn die vóór 23 februari 2018 moet worden geïmplementeerd in de hele EU.
AFM hierover : Marktpartijen moeten naar verwachting per 1 oktober 2018 aan de nieuwe regelgeving voldoen.
Wij hebben onze redactionele reactie in het rood toegevoegd.
WAAR GAAT HET EIGENLIJK OVER ?
De 2e Richtlijn IDD (Insurance Distribution Directory) richt zich met name op :
1) Verbetering van de interne verzekeringsmarkt in de EU
Het feit dat verzekeringstussenpersonen tot nu toe niet in de gehele Unie werkzaam kunnen zijn, belemmert de goede werking van de interne verzekeringsmarkt. Consumenten moeten hetzelfde beschermingsniveau genieten ondanks de verschillen tussen de distributiekanalen (intermediairs /direct writers).
2) Gepersonaliseerde aanbeveling
Wanneer voorafgaand aan de verkoop van een verzekeringsproduct advies wordt gegeven, in aanvulling op de plicht om de verlangens en behoeften van de klant te specificeren, moet een gepersonaliseerde aanbeveling aan de klant worden gedaan waarin wordt uitgelegd waarom een bepaald product het best aansluit bij de verlangens en behoeften van de klant.
3) Passende producten
De IDD gaat er van uit dat aanbieders van verzekeringsproducten
controleren of door hen aangeboden verzekeringsproducten beantwoorden aan de behoeften van de beoogde doelgroep en of de geplande distributiestrategie passend is.
4) Distributie van kennis
– Verzekeringsondernemingen, alsmede
– tussenpersonen die verzekeringsproducten ontwikkelen,
zijn verplicht de distributeurs alle adequate informatie over het verzekeringsproduct te verstrekken en tevens het productgoedkeuringsproces, met inbegrip van de geïdentificeerde doelmarkt van het verzekeringsproduct.
5) Transparantie over beloningen
Voorafgaand transparantie over beloningen intermediair
De klant moet in het voornoemde informatiedocument duidelijke informatie verstrekt worden over de status van de personen die het verzekeringsproduct verkopen en de vergoeding die zij ontvangen.
Vergoeding gebaseerd op verkoopdoelstellingen mag geen prikkel vormen om een bepaald product aan te bevelen aan de klant.
Deze informatie moet vóór het sluiten van de overeenkomst aan de klant worden verstrekt.
6) Nevenverzekeringstussenpersonen
De richtlijn is niet van toepassing op “nevenverzekerings- tussenpersonen”. Dat zijn tussenpersonen die feitelijk een verzekering mee-verkopen als onderdeel van hun dienst.
Denk aan verzekeringsovereenkomsten die tot stand komen via verenigingen, Fitnesstudio’s, en verzekeringen als onderdeel van een treinticket, vakantiereis of seizoen abonnement.
7) Producten van derden
Wanneer een verzekeringsdistributeur adviseert over verzekeringsproducten die hij niet zelf ontwikkelt, of dergelijke producten aanbiedt, dient hij maatregelen te voorzien teneinde de bedoelde informatie te verkrijgen. Tevens wordt hij geacht de kenmerken en de beoogde doelgroep van elk verzekeringsproduct te hebben begrepen.
8) IPID voortaan verplicht
Voorafgaand aan het afsluiten van een verzekeringscontract, dient de cliënt een informatiedocument te ontvangen waarin hem alle relevante informatie wordt verstrekt m.b.t. de overeenkomst die hem ter goedkeuring is voorgelegd.
9) Verlangens- en behoeftentest
De verkoop van verzekeringsproducten altijd vergezeld gaan van een verlangens-en-behoeftentest op basis van de informatie die is verkregen van de klant. Een verzekeringsproduct dat wordt voorgesteld aan de klant moet altijd consistent zijn met de verlangens en behoeften van de klant en moet worden gepresenteerd op begrijpelijke wijze zodat de klant met kennis van zaken een beslissing kan nemen.
10) Centrale rol voor het adviserende intermediair
Een ongewijzigde overweging is dat tussenpersonen bij de distributie van verzekerings- en herverzekeringsproducten een centrale rol blijven vervullen.
11) Level playing field Direct Writers en intermediair
De gelijke behandeling van marktdeelnemers en de bescherming van de klant vergen dat al deze personen en instellingen onder deze richtlijn vallen. Om te kunnen garanderen dat hetzelfde beschermingsniveau geldt ongeacht het verkoopkanaal waarlangs de klant een verzekeringsproduct koopt, rechtstreeks van een verzekeringsonderneming dan wel onrechtstreeks via een tussenpersoon.
12) Informatieverstrekking m.b.t. Intermediaire diensten
Voorafgaande aan het aanbieden van een verzekeringsvoorstel verstrekt de verzekeringstussenpersoon algemene informatie over zijn onderneming.
Dit met als gevolg dat het de consument meteen duidelijk wordt of het hier gaat om een verzekeraar die het risico draagt of om een adviseur die een beloning voor zijn advies zal ontvangen.
Denk dan aan bedrijven die zich aanbieden als :
“Polis Direct” of “Orion Direct” (dat waren tussenpersonen in Disguise)
“Independer” (een adviesdienst i.o.v. Achmea/Centraal Beheer)
Maar ook om vergelijkingswebsites die een beloning ontvangen als door hun inzet verzekeringsovereenkomsten tot stand komen.
Op allen rust thans de plicht tot ogenblikkelijke transparante presentatie.
13) Vakbekwaamheid leidinggevenden van verzekeraars en intermediairs
Ook leidinggevende dienen te beschikken over voldoende kennis en vakbekwaamheid voor het uitoefenen van de distributieactiviteit. Een adequaat niveau van kennis en vakbekwaamheid moet worden gewaarborgd door eisen te stellen aan de kennis en beroepsvaardigheden van die personen.
14) Basiswetgeving
Dat het hier slechts een basis-wetgeving betreft, waarbij het de individuele lidstaten bij staat om strengere voorschriften toe te passen.
Van der Linde (VVD) mocht als eerste het woord voeren en hij begon zijn betoog met een zwaarwichtige uitspraak :
“Wij spreken vandaag over een verder herstel van vertrouwen in de financiële sector en dan in het bijzonder in de verzekeringswereld.”
Duidelijk een uitspraak bedoeld voor de Bühne, want geen enkele wetgeving kan het vertrouwen in een bedrijfstak herstellen.
Dat moet de bedrijfstak namelijk zelf willen en doen.
Politiek is ook een soort bedrijfstak en wij zouden niet weten hoe een wet het vertrouwen in de politiek zou kunnen doen herstellen : ook politici moeten dat zelf willen en doen.
Wie wil lezen wat de inhoudelijke bijdrage van de heer Van der Linde was, kan dat lezen in Deel 2 : Woordvoerder Van der Linde
