Nieuwe auto’s hebben minder schade, maar het gemiddelde schadebedrag stijgt snel. Dit heeft invloed op verzekeringspremies. Daarnaast bestaat het risico dat er in de markt te weinig schadeherstelbedrijven overblijven die alle technologische kennis in huis hebben om een moderne auto te repareren.
Met de komst van software-technologie is innovatie in de autobranche in een stroomversnelling gekomen. Eindstadium van die ontwikkeling moet de zelfrijdende auto zijn. Dan, zo is de claim van wetenschappers, komt er geen materiële schade of letselschade meer voor. Maar voordat het zover is, zitten we in een ‘transitiefase’ met steeds complexere schades die toch veilig en betaalbaar hersteld moeten worden. Vraag is of elk schadeherstelbedrijf, nu en in de toekomst, hiertoe in staat is. Het herstellen van de jongste generatie auto’s vereist vaak geheel nieuw vakmanschap. Schadegarant belicht in een position paper met de veelzeggende titel ‘Botsing tussen kwaliteit en kosten’ deze ontwikkeling.
Oude wagenpark
Voor het oude wagenpark maakt het qua schadeherstel nog niet zo veel verschil door welk bedrijf een auto gerepareerd wordt. Dat ligt bij nieuwe auto’s anders. De veelheid aan kennis en kunde die nodig is voor het veilig herstellen van het nieuwe wagenpark, brengt risico’s met zich mee. Ondeskundig herstel kan een nieuw schadegeval veroorzaken met desastreuze gevolgen.
Autofabrikanten nemen maatregelen. Tesla eist inmiddels dat de hersteldata voor de dragende onderdelen van de carrosserie alleen toegankelijk zijn voor door Tesla erkende schadeherstelbedrijven. En aan een BMW i-model mogen alleen speciaal gecertificeerde schadeherstelbedrijven sleutelen.
Verzekeraars
Verzekeraars kiezen steeds vaker voor kwalitatief hoogwaardige schadeherstelbedrijven die aantoonbaar volgens alle kwaliteits- en veiligheidsvoorschriften van de fabrikant werken. Maar verzekeraars hebben ook een bedrijfseconomisch belang om de premie voor hun verzekerden betaalbaar te houden. Die twee dimensies waren voor het oude wagenpark nog verenigbaar, maar als het om nieuwe auto’s gaat, botsen ze onherroepelijk. Daarbij komt dat de druk op tarieven in de herstelmarkt verder toeneemt als verzekeraars straks zijn aangewezen op een beperkt aantal schadeherstelbedrijven die nog voldoen aan de kwaliteits- en veiligheidseisen van de fabrikant. Op termijn kan die situatie ertoe leiden dat een te klein aantal bedrijven dusdanig dominant wordt dat dit een ongezonde uitwerking op de markt heeft.
Vanuit het perspectief van verzekeraars en intermediair is de beschikbaarheid van een betrouwbaar schadeherstelnetwerk daarom belangrijker dan ooit tevoren. Niet alleen vanuit financiële motieven, maar ook vanuit hun maatschappelijke verantwoordelijkheid. Elke herstelde auto moet immers weer veilig de weg op kunnen.
Nieuwe strategie
De schadeherstelbranche is volop in beweging om een nieuwe balans te vinden tussen kwaliteit en kosten, aldus Schadegarant. Maar naarmate het aandeel auto’s uit het nieuwe wagenpark toeneemt – in 2019 bedroeg dit al 55% – wordt het capaciteitsprobleem om jongere voertuigen kwalitatief goed te kunnen repareren nijpender.
Enkele jaren geleden werkte Schadegarant al een nieuwe strategie uit voor de aangesloten bedrijven om zich te specialiseren in een beperkt aantal merken dan wel materiaalsoorten. “Ga doen waar je goed in bent, zodat je daar een goede marge op kunt realiseren”, luidde de oproep. Een substantieel deel echter maakt (nog) geen keuze en suggereert daarmee ook voor het nieuwe wagenpark alle soorten schades voor alle merken te kunnen blijven herstellen.
Gezien het tempo van de technologische ontwikkelingen maakt Schadegarant zich hier ernstig zorgen over. “Het is essentieel dat de herstelcapaciteit in de markt naar een kwalitatief hoger niveau groeit. Naast de bestaande merkerkenningen zal de branche alternatieven moeten ontwikkelen die invulling geven aan aantoonbaar, kwalitatief gedegen herstel.” Het Verbond van Verzekeraars schaart zich achter het standpunt van Schadegarant: “Autoschadeherstellers moeten nú een kwaliteitsslag maken om veiligheid ook in de toekomst te waarborgen.”
