Een man eist dat de bepalingen van de Wet verevening pensioenrechten bij scheiding niet toegepast worden: zijn vrouw (advocate) had hem niet op de werking van die wet gewezen. Verder had ze volgens hem bewust gewacht tot hij 65 jaar was, er geen weg meer terug was en hij zodoende zijn pensioen gehalveerd zag worden.Ander argument van de man om niet te verevenen was, dat hij onder huwelijkse voorwaarden getrouwd was, waarbij een ‘koude uitsluiting’ gold en dat zijn vrouw het pensioengeld niet nodig heeft, omdat zij zeer vermogend is.
De man werd in alle opzichten in het ongelijk gesteld: Op de vrouw rustte, als echtgenote én jurist, geen bijzondendere verplichting om haar echtgenoot over de werking van deze wet te informeren. De man heeft hier, aldus het Hof Den Bosch, een eigen verantwoordelijkheid. "Dat hij nu, zoals hij stelt volkomen onverwacht en zonder er nog iets aan te kunnen doen, wordt geconfronteerd met de uitwerking van de Wvp, blijft dan ook voor zijn eigen rekening en risico."
De man kon niet bewijzen dat de vrouw met het verzoek om echtscheiding bewust gewacht had tot het moment dat de man met pensioen was. De vrouw ontkende dat feit.
Ook als sprake is van een ´koude uitsluiting´ geldt, dat verevening van pensioenrechten dient plaats te vinden, tenzij de echtgenoten bij huwelijkse voorwaarden of bij een bij geschrift gesloten overeenkomst met het oog op de scheiding uitdrukkelijk anders hebben bepaald. In deze zaak is zo’n afwijkende regeling niet getroffen.
De Wvp stelt niet de eis dat de vereveningsgerechtigde behoefte heeft aan een deel van het pensioen van de vereveningsplichtige. Of de vrouw behoefte heeft aan een deel van het pensioen van de man doet dan ook in beginsel niet ter zake. En zeker niet in deze zaak, omdat de man ook na verevening in een royale financiële positie blijft verkeren.