De netto kasstroom bij levensverzekeraars was in 2010 negatief, wat betekent dat de sector als geheel meer uitkeringen betaalde dan premies ontving.
Dat schrijft DNB in het Overzicht Financiële Stabiliteit in Nederland, voorjaar 2011. "Hierdoor neemt het belang van adequaat liquiditeitsmanagement toe. Daarnaast zet deze trend verdere druk op de winstgevendheid, aangezien de vaste kosten van de instelling onder minder polishouders verdeeld kunnen worden. Het is dan ook belangrijk dat levensverzekeraars de komende jaren de kostenbasis verkleinen."
"Ook de lage lange rente droeg in 2010 bij aan de verslechtering van het technisch resultaat. Vooral polissen met een rendementsgarantie en winstdeling zijn gevoelig voor de lage rente. De winstgevendheid van deze polissen is afhankelijk van de marge tussen de afgegeven garanties en de risicovrije rente. Bij een lagere marge moet een verzekeraar meer risico nemen om voldoende rendement te behalen. Nederlandse levensverzekeraars baseren het garantieniveau op nieuwe polissen meestal op de wettelijk vastgestelde rekenrente voor berekening van de technische voorzieningen. Deze rekenrente is per 1 augustus 1999 verlaagd van vier naar drie procent, waarbij voor collectieve contracten een overgangsregeling werd afgesproken. Voor de meeste levensverzekeraars ligt het gemiddelde garantieniveau van de portefeuille echter nog steeds ruim boven drie procent, omdat eerder afgesloten producten met een rendementsgarantie van vier procent nog een belangrijk aandeel vormen in de totale verplichtingen. Door de gedaalde lange rente is de marge tussen de afgegeven garantie en het risicovrije rendement steeds kleiner geworden.
De hoge afgegeven rendementsgaranties vormen een risico voor Nederlandse levensverzekeraars. Zij kunnen dit risico verminderen door polishouders te laten meedelen in lagere opbrengsten door middel van discretionaire winstdeling of door de garantie gedurende de looptijd te verlagen. Dit laatste is in Nederland overigens slechts beperkt mogelijk."
