Zwitserleven, ASN, Regiobank en BLG: quo vadis?
Grijze muizen zijn saai, maar die kan je negeren. Anders wordt het wanneer een branche gedomineerd gaat worden door grijze olifanten. En dat is wat de laatste jaren dreigt in de verzekeringsbedrijfstak. Steeds meer verzekeringmaatschappijen werden van hun eigen identiteit, kleur, cultuur en creativiteit beroofd als ze werden ‘weg-gemolocht’, ofwel opgingen in een groter verband.
Als Nationale-Nederlanden weer verder moet als zelfstandige verzekeraar, zal zij zichzelf opnieuw moeten uitvinden. Het is de vraag hoeveel mensen daar nog werken die de tijd hebben meegemaakt dat de maatschappij de toon zette in de branche voordat het in de pas moest gaan lopen in het centraal aangestuurde ING-bolwerk.
Kijken we naar een maatschappij als ASR, dan zien we een bedrijf dat zich bijna volledig ingegraven heeft binnen de eigen vesting en van daaruit de communicatie met haar bedrijfspartners heeft vervangen door het eenzijdig uitvaardigen van missives. Het is bijna niet meer te bevatten dat vóór de onderdompeling eerst in Fortis en daarna de inlijving door de Staat, het land twee verzekeraars rijk was met een geheel eigen stijl: de straatvechter Stad Rotterdam en het deftige AMEV. Elk met een meer dan duidelijke identiteit, productassortiment, doelgroep en opvatting over dienstverlening.
Achmea heeft het van meet af aan anders aangepakt en het eigen karakter van haar ondernemingen niet alleen gerespecteerd, maar ook gekoesterd.
Met SNS Reaal zijn bedrijven genationaliseerd die elk op hun eigen manier een kleur gaven in de financiële wereld. Wat niet alleen duidelijkheid schept aan consumenten, maar ook de werkvreugde bevordert van het personeel. We hoeven daarvoor niet terug te gaan naar de tijd van Adam en Eva door de geschiedenis van de vakbondsverzekeraars
De Centrale en Concordia op te rakelen. In de jongste geschiedenis zagen we Zwitserleven, ASN, Regiobank, BLG, DBV en Proteq door hun eigen wielen uit te vinden vehikels in de markt neerzetten die voordien nog niet bestonden. Worden ook zij door de beperkingen die aan een staatsbedrijf gesteld worden veroordeeld tot het plaatsnemen in het peloton der kleurlozen? Of weten ze zich hieraan bijvoorbeeld via een buy-out te ontworstelen?
Deze ontwikkeling biedt kansen aan verzekeraars die wel de vrijheid hebben zich autonoom in de markt te ontplooien. Onder het centraal stellen van klanten behoort immers ook het bieden van een rijke variëteit van producten en diensten waarbij de geur van de aanbieder herkenbaar is en de communicatielijnen kort en helder zijn. Waar je direct een echt antwoord krijgt op je vragen en niet in de wacht gezet wordt omdat het label op je product niet méér is dan een façade waarachter een grootschalige mid- en backoffice schuil gaan. Small is beautiful in deze branche. Veel middelgrote verzekeraars beseffen dat en drukken een persoonlijk stempel op hun activiteiten. Datzelfde geldt voor een aantal grotere maatschappijen die hun bedrijf hebben georganiseerd in menselijke maat-klantafdelingen.
Verzekeren is people’s business en grijze olifanten zijn niet eerst aangewezenen om die te beoefenen.
Laten we hopen dat het ministerie van Financiën daarvan doordrongen is bij de uitwerking van de nationalisatie van SNS Reaal.
Jan Aikens
