De kaart wordt een “prepaid debet card” genoemd, maar het tegoed mag na 21 dagen betaald worden. Kosten membership 25% per 30 dagen.
Pay as you go! heet het Udense bedrijf dat de Payogo card op de markt brengt. De onderneming valt niet onder toezicht van DNB als vrijgestelde elektronischgeldinstelling. DNB heeft geconstateerd dat het bedrijf gemotiveerd heeft gesteld “dat zij aan alle voorschriften van artikel 1c van de Vrijstellingsregeling Wft voldoet”. De toezichthouder heeft de onderneming als zodanig in het register ingeschreven.
De theorie
Payogo-uitgever Debet Card Services Europe heeft DNB verteld kaarten uit te geven. De koper van de kaart betaalt eerst een geldbedrag en krijgt vervolgens de kaart om daarmee te kunnen pinnen of geld op te nemen. Verder zal het bedrijf slechts elektronisch geld uitgeven via een ‘betaalinstrument of rekening’ waarop maximaal een bedrag van € 150 tegelijk kan worden opgeslagen.
Op deze wijze ontloopt Payogo toezicht van DNB, mede doordat artikel 1c van de Vrijstellingsregeling Wft een kredietgrens aangeeft van € 150.
De praktijk
Hoe het bedrijf te werk ging of gaat (zie verderop) blijkt uit een vonnis van de rechtbank Midden-Nederland van 22 januari 2014.
Daarin wordt een vordering ingesteld tegen een kaarthouder die zich niet aan de betalingsafspraak heeft gehouden.
De kaart is niet als prepaid kaart uitgegeven maar als kaart met daarop een geldbedrag van € 750. De kaarthouder moet dat bedrag binnen 21 dagen terugbetalen vermeerderd met € 187,50 membershipfee.
Dus, zo constateert de rechter, het staat vast dat Payogo “kaarten met een tegoed van maximaal € 750,00 uitgeeft en daarmee een betaalinstrument of rekening voor elektronisch geld uit lijkt te geven waarop een hoger geldbedrag kan worden opgeslagen dan de grens van € 150,00 van artikel 1c, eerste lid, aanhef en onder c, van de Vrijstellingsregeling Wft. Eiseres lijkt dus ook De Nederlandsche Bank niet correct te hebben voorgelicht en er ten onrechte een beroep op gedaan te hebben dat aan haar een vrijstelling is verleend.”
Payogo probeert de kaarthouder voor het niet op tijd betalen hard te treffen. Zij vordert naast de hoofdsom van € 750 en het ‘lidmaatschapgeld voor een maand’ van € 187,50 ook nog € 140,63 voor incassokosten en € 35 voor het verhaalsinformatierapport.
De rechter schrapt al die kosten en oordeelt dat de kaarthouder de hoofdsom moet betalen plus de wettelijke rente.
En verder?
Op de website van Payogo staat inderdaad dat per kaart een krediet kan worden aangevraagd van € 150. Maar ook, dat een consument maximaal vijf kaarten kan aanvragen met een totaal tegoed van € 750. Er wordt niet geregistreerd of getoetst bij het BKR.
In de procedure beschikte de kaarthouder over een contract waarin vermeld wordt dat de serviceprovider een Payogo Prepaid Maestro Debet Card verstrekt “met een tegoed in waarde naar keuze van EUR 50,00 tot maximaal EUR 750,00”.
Op de homepage wordt nog steeds de mogelijkheid geboden een kaart aan te vragen met een waarde van € 150 t/m € 750. Uit de algemene voorwaarden (zie website) kan de conclusie getrokken worden dat het bedrijf in haar handelwijze enige nuancering heeft aangebracht door het maximum bedrag uit te smeren over vijf kaarten.
De kosten die de kaarthouder in rekening worden gebracht zijn overigens ongewijzigd: 25% per maand lidmaatschapskosten en € 35 kosten voor een verhaalsinformatierapport.
